Wau

Eindelijk weer een verslag. De reden dat het zo lang geduurd heeft voor dit verslag kwam is omdat we met een dongel moesten internetten omdat CCC inmiddels naar een andere locatie is verhuisd en het internet nog niet was aangesloten. Ook ben ik ongeveer veertien dagen in de lappenmand geweest vanwege een voedselvergiftiging en ja hoor weer malaria. Ik schijn erg lekker bloed voor de muskieten te hebben.
Op 28 november ben ik naar Wau vertrokken om een audit bij Dorcas te doen. Via een tussentop in Rumbek ben ik naar Kuajok gevlogen. Dat gebeurt met een vliegtuig voor ongeveer 40 mensen van WFP, het wereld voedsel programma van de UN. Je moet een speciale brief kunnen laten zien om mee te mogen ook al heb je een ticket. Het was jammer dat het zwaar bewolkt was dat ik heb niet zo van het uitzicht kunnen genieten. In Rumbek werd geland en dat gebeurt gewoon op een kaal stuk terrein. We moesten allemaal uitstappen en in de brandende zon buiten wachten tot we weer mochten instappen. De stop werd benut of was nodig om brandstof te tanken. Er bleek technisch iets niet helemaal goed te zijn dat we moesten extra lang wachten maar dat gebeurt hier vaker en ik merk dat ik er goed mee om kan gaan. Iets wat op zich voor mij althans heel opmerkelijk is.
Daarna weer opgestegen en naar Kuajok gevlogen. Hier met Johan vervolgens naar Wau gereden over de “snelweg”. Een weg vol kuilen en stofwolken, ik kan me niet herinneren asfalt te hebben gezien. Na ongeveer anderhalf uur kwamen we aan op de compound van Dorcas. Dit ligt vlakbij het het niet meer in gebruik zijnde station van Wau. Gezien mijn belangstelling voor het spoor een interessante plaats. De compound heeft een door de gebouwen omheide binnenplaats met beplanting en een grote beschutting tegen de zon met daaronder zitbanken. Het oogt en inmiddels weet ik zit daar erg prettig. Mij op mijn kamer geïnstalleerd en kennis gemaakt met de enkele stafmensen van Dorcas. s’Avonds kennis gemaakt met de echte Zuid-Soedanese keuken die in mijn beleving voortreffelijk is. Even ter toelichting bij CCC wordt met name Ugandees gekookt en dat is toch totaal anders. De nacht was voortreffelijk, heerlijk stil als je de drukte van de compound in Juba gewend bent en minder warm. Elektriciteit is wat problematischer omdat het aggregaat het niet altijd doet en ook een beperkt aantal uren per dag draait. Internet moest met een dongel en dat betekende dat zelfs gmail soms niet te bereiken was.
De volgende dagen besteed aan de audit en het was fijn om weer in het oude vak bezig te zijn en ook advies te kunnen geven hoe zaken anders kunnen. De inmiddels ongedane ervaring bij CCC met name in de salarisberekeningen kwamen hier goed van pas. Na het ontbijt en voor ik ging werken, maakte ik altijd een ommetje in de omgeving. Op de foto’s kun je zien in wat voor schamel onderkomen de mensen wonen. Maar ik werd elke morgen vriendelijk gegroet en de kleine kinderen moesten allemaal een handje schudden. De zondag na mijn vertrek is in Wau een soort van stammenstrijd uitgebroken en zijn een twintigtal mensen gedood en alle hutjes in brand gestoken of anderszins vernield in de omgeving van de compund. Het schijnt er nu rustiger te zijn dankzij een grote troepenmacht.
Het straatbeeld is hier heel anders dan in Juba. Hier veel fietsers, ezelkarren en een soort van riksjas. Zaterdag samen met de administrateur Wau in geweest met zo’n riksja, op de terugreis was ongeveer halverwege de brandstof op dat we moesten verder lopen. Gelukkig viel dat mee.
Zaterdagavond zijn we naar de Amarulabar geweest, een bar naast een groot UNMISS complex. Was heel gezellig en heb nog een hele poos kunnen dansen met vele nationaliteiten op live muziek. Al wat ik verwacht had maar dit niet. En ik had dit verzetje na een aantal maanden toch hard werken ook even nodig. Voelde even als een vakantie.
Zondags naar de episcopaalse kerk in Wau geweest. De dienst verschilde erg van die in Juba. Maar de voorganger Andrew had een geweldige en verstaanbare preek. Het ging stevig te keer tegen de corruptie in het land. Wij vroegen ons af of hij niet door het gouvernement op de vingers getikt zou worden want hij nam geen blad voor zijn mond.
In de loop van de middag zijn Johan en ik naar de binnenland gereden en hebben daar een korte tocht gemaakt in de wildernis. Van alles gezien ook de plekken waar het houtskool wordt gemaakt. Dit wordt veel in Zuid-Soedan gebruikt om vooral eten en water te koken. Ook voor het strijken van kleding gebruiken ze houtskool in een strijkijzer. Soms kun je dat ook zien aan de schroeivlekken in de kleding. Maar altijd is alles perfect gestreken! En midden in de rimboe kom je dan een fietser tegen op de bekende Phoenix fiets!
Dinsdags mijn verjaardag zeer sober gevierd. ’s Avonds weer de Amarulabar bezocht en iets gedronken met diverse groepen expats deelgenomen aan een quiz. Wij waren de eersten als je de lijst omgekeerd hield. Met name het Engelse koningshuis ging ons niet zo goed af. En we hebben geleerd dat een tomaat fruit is!
Woensdags ben ik met een rechtstreekse vlucht van Kuajok naar Juba gevlogen. Het was nu beter zicht dan de heenreis dat heb van het landschap kunnen genieten. En je ziet dan ongelooflijk vaak water onder je. Het is zo te zien zeker geen dor land.
Ik zal nog wat foto’s mee plaatsen en probeer volgende week verder te verhalen van Kerst en Nieuwjaar.